Ubud & Sanur!
Door: Jose
Blijf op de hoogte en volg José
09 Augustus 2017 | Indonesië, Nusa Lembongan
Hello!
Okay, dus we hadden een tour geboekt. Beste beslissing ooit, want wat een fantastische vent was dit. We gingen eerst naar een rijstteras genaamd Tegalalang. We waren hier redelijk vroeg, een uur of 10 en het was dus nog lekker rustig. De gids ging in tegenstelling tot de gids die we in Yogya hadden met ons mee. Supervet want hij vertelde ons hoe de rijst precies gemaakt werd en aangezien ik vroeger nooit oplette tijdens Aardrijkskunde was dit dus heel interessant. Gelukkig straalde de zon en we liepen echt dwars door het rijstterras heen. Supervet! Voor de fotos verwijs ik naar facebook. Na het rijstteras gingen we naar de Tirtu Empul tempel. Op een gegeven moment vond ik de gids niet zo boeiend meer (hij praatte zo lang) dus ik heb de helft niet meegekregen maar bij deze tempel kon je jezelf schoon wassen door “heilig water”. Ik wilde dit niet doen maar Nico wel. Dus de kleren uit en een sarong aan. Hij moest het water in waar een stuk of 10 ‘sproeiers’ waren en doordat hij zich wastte in dat water werd al het spreekwoordelijke vuil van hem afgewassen. Oh,voordat hij onder de sproeier moest moest hij trouwens eerst een offer maken, dit kon je daar kopen. Nadat onze gids ons nog wat ins en outs had uitgelegd over de tempel (ik luisterde weer niet) gingen we verder. Naar de Goa Gajah tempel. Deze is super oud, met een hele leuke poort. Er zat een soort van bos aan vast. Binnen in de grot zat Ganesh. Na het bekijken van deze tempel vroeg onze gids ons (hij heet trouwens Lenju) of we al een koffieplantage hadden gezien. Dit hadden we nog niet. Hier in Indonesie maken ze Luwak koffie. Deze koffie wordt als volgt gemaakt: er is een koffiebes en die eet een katachtig dier op. Tijdens het verteerproces in zijn maag wordt dit een soort van verwerkt en dit poept hij uit. De poopscooper vindt de poep en haalt de bonen uit deze poep. Dit wordt geroosterd en gemalen en hier wordt koffie van gemaakt. Let wel, dit is de duurste koffie ter wereld (google is je vriend). De beestjes schijnen lief rond te lopen maar 2 dagen later las ik een verhaal dat ze in een hokje worden gehouden om bessen te eten. Had ik dit geweten had ik het nooit willen zien. Anyway, ze maakten hier ook tabak en bepaalden soorten thee. Alles kon je gratis proberen (en daarna kopen als je wilde) behalve de luwak koffie. Wij probeerden natuurlijk ook de luwak koffie. Ik vind nog steeds de Nederlandse Douwe Egberts het beste. Nadat we thee hadden gekocht gingen we naar de laatste toeristische attractie van de dag: de tegenungan waterfall. Superdruk hier! En we hadden er ook al 2 gezien. Waarvan 1 zelfs zonder toeristen dus deze was echt wel mooi maar een horde toeristen is jammer. Vooral chinezen natuurlijk met de welbekende selfiesticks. We hadden nog wat tijd over en onze gids dropte ons dus nog bij een art gallery en een woodcarving. Voor de art gallery: wauw. Zulke mooie schilderijen gezien terwijl ik niet eens van kunst houd. Het leek gewoon levensecht, heel mooi! De woodcarving ook echt heel knap hoe mensen dit maken maar het maakte net wat minder indruk. En dat was de tour! Superleuke dag gehad, geen regen, (Nico) veel dingen geleerd en vooral veel gezien!
De volgende dag besloten we een dag “rust” te nemen en na uit te slapen gingen we de Campuan ridge walk. Geloof het of niet maar deze mevrouw heeft nog steeds geen conditie en de walk werd dus hijgend, puffend en zeurend gedaan. Tot frustratie van Nico maar goed een relatie is geven en nemen. Na deze hike door bos en rijstvelden besloten we nog even naar de ubud market te gaan voor nog meer souvenirs (daar kan ik geen genoeg van krijgen) en hier was de regen alweer.
En toen was het alweer maandag 7 augustus. Helaas vliegt de tijd hier. De zon scheen dus het beloofde een mooie dag te worden. Na ons overheerlijke ontbijt (bananenpannenkoek, ananas, watermeloen, banaan en nog een soort fruit) checkten we uit en verlieten we Ubud. Waar we het ondanks de regen heel erg leuk hebben gehad. Een super mooi artistiek plekje met veel gezelligheid. Oh wat ik helemaal vergeet! Onze laatste avond in Ubud aten we frikandellen kroketten en bitterballen! We vonden een Nederlands restaurant en ohh wat was dat lekker. Na 4 dagen diarree (ja, onsmakelijk maar het hoort bij Azië) konden mijn darmen eindelijk Nederlands voedsel verwerken.
Goed we gingen dus uit Ubud en reisden met een taxi naar Sanur. Dit duurde ongeveer een uur. Dus we kwamen rond een uur of 1 aan in Sanur waar de zon fel scheen en we een leuke homestay hadden. Mooi weer, dus strand it is! Op ongeveer 10 minuutjes lopen vonden we het strand en dit viel ons wat tegen. Geen idee wat er in het water lag maar het leek net een moeras en Sanur bleek dus niet echt geschikt om te zwemmen. Ik heb geen problemen met strand liggen maar Nico houdt niet van stil zitten. Na een tijdje besloten we ons om te kleden en om een hapje eten te gaan. Nico besloot weer eens wat anders te proberen en nam de eend met balinese spices. Ik heb nog nooit zo gelachen tijdens het eten. Het was zo pittig dat hij gelijk keihard begon te zweten, hahaha. Hij kreeg er zelfs spontaan een bloedneus van. We gingen terug naar de homestay en hier zat een kat ons op te wachten. Hij miauwde heel lief en was ontzettend mager. Wij kattenliefhebbers kregen natuurlijk gelijk medelijden en snelden naar de winkel voor poezenvlees. Helaas was de kat bij terugkomst weg gegaan en we hebben hem niet meer gezien. Arme poesie.
De volgende dag huurden we een scooter en gingen we naar Uluwatu. Hier is de Uluwatu tempel en er is strand. In het noorden van Bali was ik al bang op de scooter maar in het zuiden werd het nog erger. Nico vond mij vervelend en we kregen er zowat ruzie om maar ik vond het zo eng. Het verkeer haalt links en rechts in en voegt ook nog es van alle kanten in. Verschrikkelijk. Na een tijdje waren we veilig aangekomen bij de uluwatu tempel en wat viel deze tegen! Ik dacht dat we hem niet konden vinden maar we stonden er de hele tijd naast. Op internet zulke mooie plaatjes gezien en dan dit. Schandalig. Internet zou beter gefilterd moeten worden. Na een tosti besloten we verder te gaan naar het strand. Het was namelijk weer schandalig heet en we waren toe aan afkoeling. Suuuupervet strand eigenlijk praktisch in de rotsen! Echt heel mooi! We besloten het water in te gaan en daar merkten we pas echt de rotsen. Au au au wat pijnlijk aan mijn tere voetjes. Nee maar, echt een hel. Toen we terug waren aant begin van het strand hadden we beide overal drukplekjes van dat rotsgebergte of whatever. Niet weer dus. Uiteindelijk moesten we die ellendige scooter weer op en toen begon de angst pas echt toe te slaan. Het was superdruk op de weg, echt superdruk. Onderweg zag ik 2 scooters keihard onderuit gaan (de ene vloog over de ander heen) en toen we over een rotonde moesten waarbij de rotonde van Joure in het niet valt trok ik het echt niet meer. Wat was ik blij dat we uiteindelijk thuis waren! Nooit weer op zon ding. Gelukkig heb ik werelds beste motorvoertuigbeheerser bij me anders had ik hier vast niet meer gezeten. Nou genoeg over die ellende.
Woensdag 9 augustus moesten we supervroeg opstaan (half 7!!!) om de boot te nemen naar een eiland naast bali: Nusa Lembongan! En hier zijn we nu, wat betekend dat mijn blog dus weer bijloopt wiehie!
Omdat deze blog ook alweer 2 a4tjes telt houden we maar weer op. In mijn volgende blog lees je dat ik op Nusa Lembongan toch weer op een scooter stapte en hoe de tranen van de duivel eruit zien!
Dus again, keep you posted!
Heel veel liefs uit zonnig Indonesië!
Okay, dus we hadden een tour geboekt. Beste beslissing ooit, want wat een fantastische vent was dit. We gingen eerst naar een rijstteras genaamd Tegalalang. We waren hier redelijk vroeg, een uur of 10 en het was dus nog lekker rustig. De gids ging in tegenstelling tot de gids die we in Yogya hadden met ons mee. Supervet want hij vertelde ons hoe de rijst precies gemaakt werd en aangezien ik vroeger nooit oplette tijdens Aardrijkskunde was dit dus heel interessant. Gelukkig straalde de zon en we liepen echt dwars door het rijstterras heen. Supervet! Voor de fotos verwijs ik naar facebook. Na het rijstteras gingen we naar de Tirtu Empul tempel. Op een gegeven moment vond ik de gids niet zo boeiend meer (hij praatte zo lang) dus ik heb de helft niet meegekregen maar bij deze tempel kon je jezelf schoon wassen door “heilig water”. Ik wilde dit niet doen maar Nico wel. Dus de kleren uit en een sarong aan. Hij moest het water in waar een stuk of 10 ‘sproeiers’ waren en doordat hij zich wastte in dat water werd al het spreekwoordelijke vuil van hem afgewassen. Oh,voordat hij onder de sproeier moest moest hij trouwens eerst een offer maken, dit kon je daar kopen. Nadat onze gids ons nog wat ins en outs had uitgelegd over de tempel (ik luisterde weer niet) gingen we verder. Naar de Goa Gajah tempel. Deze is super oud, met een hele leuke poort. Er zat een soort van bos aan vast. Binnen in de grot zat Ganesh. Na het bekijken van deze tempel vroeg onze gids ons (hij heet trouwens Lenju) of we al een koffieplantage hadden gezien. Dit hadden we nog niet. Hier in Indonesie maken ze Luwak koffie. Deze koffie wordt als volgt gemaakt: er is een koffiebes en die eet een katachtig dier op. Tijdens het verteerproces in zijn maag wordt dit een soort van verwerkt en dit poept hij uit. De poopscooper vindt de poep en haalt de bonen uit deze poep. Dit wordt geroosterd en gemalen en hier wordt koffie van gemaakt. Let wel, dit is de duurste koffie ter wereld (google is je vriend). De beestjes schijnen lief rond te lopen maar 2 dagen later las ik een verhaal dat ze in een hokje worden gehouden om bessen te eten. Had ik dit geweten had ik het nooit willen zien. Anyway, ze maakten hier ook tabak en bepaalden soorten thee. Alles kon je gratis proberen (en daarna kopen als je wilde) behalve de luwak koffie. Wij probeerden natuurlijk ook de luwak koffie. Ik vind nog steeds de Nederlandse Douwe Egberts het beste. Nadat we thee hadden gekocht gingen we naar de laatste toeristische attractie van de dag: de tegenungan waterfall. Superdruk hier! En we hadden er ook al 2 gezien. Waarvan 1 zelfs zonder toeristen dus deze was echt wel mooi maar een horde toeristen is jammer. Vooral chinezen natuurlijk met de welbekende selfiesticks. We hadden nog wat tijd over en onze gids dropte ons dus nog bij een art gallery en een woodcarving. Voor de art gallery: wauw. Zulke mooie schilderijen gezien terwijl ik niet eens van kunst houd. Het leek gewoon levensecht, heel mooi! De woodcarving ook echt heel knap hoe mensen dit maken maar het maakte net wat minder indruk. En dat was de tour! Superleuke dag gehad, geen regen, (Nico) veel dingen geleerd en vooral veel gezien!
De volgende dag besloten we een dag “rust” te nemen en na uit te slapen gingen we de Campuan ridge walk. Geloof het of niet maar deze mevrouw heeft nog steeds geen conditie en de walk werd dus hijgend, puffend en zeurend gedaan. Tot frustratie van Nico maar goed een relatie is geven en nemen. Na deze hike door bos en rijstvelden besloten we nog even naar de ubud market te gaan voor nog meer souvenirs (daar kan ik geen genoeg van krijgen) en hier was de regen alweer.
En toen was het alweer maandag 7 augustus. Helaas vliegt de tijd hier. De zon scheen dus het beloofde een mooie dag te worden. Na ons overheerlijke ontbijt (bananenpannenkoek, ananas, watermeloen, banaan en nog een soort fruit) checkten we uit en verlieten we Ubud. Waar we het ondanks de regen heel erg leuk hebben gehad. Een super mooi artistiek plekje met veel gezelligheid. Oh wat ik helemaal vergeet! Onze laatste avond in Ubud aten we frikandellen kroketten en bitterballen! We vonden een Nederlands restaurant en ohh wat was dat lekker. Na 4 dagen diarree (ja, onsmakelijk maar het hoort bij Azië) konden mijn darmen eindelijk Nederlands voedsel verwerken.
Goed we gingen dus uit Ubud en reisden met een taxi naar Sanur. Dit duurde ongeveer een uur. Dus we kwamen rond een uur of 1 aan in Sanur waar de zon fel scheen en we een leuke homestay hadden. Mooi weer, dus strand it is! Op ongeveer 10 minuutjes lopen vonden we het strand en dit viel ons wat tegen. Geen idee wat er in het water lag maar het leek net een moeras en Sanur bleek dus niet echt geschikt om te zwemmen. Ik heb geen problemen met strand liggen maar Nico houdt niet van stil zitten. Na een tijdje besloten we ons om te kleden en om een hapje eten te gaan. Nico besloot weer eens wat anders te proberen en nam de eend met balinese spices. Ik heb nog nooit zo gelachen tijdens het eten. Het was zo pittig dat hij gelijk keihard begon te zweten, hahaha. Hij kreeg er zelfs spontaan een bloedneus van. We gingen terug naar de homestay en hier zat een kat ons op te wachten. Hij miauwde heel lief en was ontzettend mager. Wij kattenliefhebbers kregen natuurlijk gelijk medelijden en snelden naar de winkel voor poezenvlees. Helaas was de kat bij terugkomst weg gegaan en we hebben hem niet meer gezien. Arme poesie.
De volgende dag huurden we een scooter en gingen we naar Uluwatu. Hier is de Uluwatu tempel en er is strand. In het noorden van Bali was ik al bang op de scooter maar in het zuiden werd het nog erger. Nico vond mij vervelend en we kregen er zowat ruzie om maar ik vond het zo eng. Het verkeer haalt links en rechts in en voegt ook nog es van alle kanten in. Verschrikkelijk. Na een tijdje waren we veilig aangekomen bij de uluwatu tempel en wat viel deze tegen! Ik dacht dat we hem niet konden vinden maar we stonden er de hele tijd naast. Op internet zulke mooie plaatjes gezien en dan dit. Schandalig. Internet zou beter gefilterd moeten worden. Na een tosti besloten we verder te gaan naar het strand. Het was namelijk weer schandalig heet en we waren toe aan afkoeling. Suuuupervet strand eigenlijk praktisch in de rotsen! Echt heel mooi! We besloten het water in te gaan en daar merkten we pas echt de rotsen. Au au au wat pijnlijk aan mijn tere voetjes. Nee maar, echt een hel. Toen we terug waren aant begin van het strand hadden we beide overal drukplekjes van dat rotsgebergte of whatever. Niet weer dus. Uiteindelijk moesten we die ellendige scooter weer op en toen begon de angst pas echt toe te slaan. Het was superdruk op de weg, echt superdruk. Onderweg zag ik 2 scooters keihard onderuit gaan (de ene vloog over de ander heen) en toen we over een rotonde moesten waarbij de rotonde van Joure in het niet valt trok ik het echt niet meer. Wat was ik blij dat we uiteindelijk thuis waren! Nooit weer op zon ding. Gelukkig heb ik werelds beste motorvoertuigbeheerser bij me anders had ik hier vast niet meer gezeten. Nou genoeg over die ellende.
Woensdag 9 augustus moesten we supervroeg opstaan (half 7!!!) om de boot te nemen naar een eiland naast bali: Nusa Lembongan! En hier zijn we nu, wat betekend dat mijn blog dus weer bijloopt wiehie!
Omdat deze blog ook alweer 2 a4tjes telt houden we maar weer op. In mijn volgende blog lees je dat ik op Nusa Lembongan toch weer op een scooter stapte en hoe de tranen van de duivel eruit zien!
Dus again, keep you posted!
Heel veel liefs uit zonnig Indonesië!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
